yes we did it!

Na een erg onrustig nachtje voor guusje enmij ( beiden wat last van de hoogte maarniet heel erg gelukkig ), zijn we om 5.15 opgestaan en na een kopje thee te hebben gedronken op weg gegaan naar de poon hill. De meiden waren jengelig en moe-ig en in eerste instantie niet echt gemotiveerd. Gelukkig was dit na een half uurtje over en hebben ze vol goede moed de hele poon hill beklommen. Zonder enigehulp!! Het was echt een zware klim met wederom heel veel trapjes!! Itt de andere toeristen zijn we niet in het donker vertrokken om de zonsopgang te zien, maar ietsje later. Verschil; zij stonden met meer de 100 man daarboven, wij hadden de berg voor ons alleen. Het was heel mooi en heel rustgevend. Na wat fotosessies hebben de kids heerlijk gespeeld met steentjes en zand. En na een uurtje genoten te hebben van ons uitzicht en het zonnetje zijn we weer aan de afdaling begonnen. Deze keer vergezeld door onze nieuwe vriend de hond die trouw de hele weg mee omlaag is gegaan.
Eenmaal bij het hotel aangekomen heerlijk in het zonnetje op het terras ontbeten.
Nu voor de rest van de dag lekker uitrusten. G&B zijn lekker aan het kleuren in hun nieuwe prinsessenkleurboek. Ze zijn samen met Som de gids bootjes aan het vouwen van papier en die in het water aan het laten varen of gewoon ff rustig een filmpje van maya of thomas de trein. Kortom gewoon even genieten van niets doen en van de omgeving.
Morgen weer een lange dag voor de boeg. Deurali 3100 m is dan het eindpunt. Ik vrees dat er dus weer heel wat trapjes staan te wachten.