Sauraha, chitwan, een dubbel verhaal

Na wederom een zeer hobbelige en bochtige tocht kwamen we aan bij het prachtige Sapana lodge. Een heerlijk schone en ruime kamer wacht op ons met 3 bedden. 1 dubbele voor edwin en mij en 2 enkele voor de kids ( wat een luxe :-) ). Er liggen 3 blokken met huizen op dit terrein en een paar aparte blokken met restaurant, kantoor en winkeltje. Helemaal achterin staan de 2 huisolifanten met baby. Het geheel is gelegen aan een rivier. De terrasjes kijken allemaal uit over de rivier. Mooi gemaakt allemaal.
Gisterenmiddag mochten de kindjes ( en mama natuurlijk -》papa mocht filmen ;-) ) de olifanten voeren. Ppfff wat zijn die groot van dichtbij. En toen stonden ze nog steeds achter hun touwtjes. De kinderen wilden natuurlijk steeds wat aan de baby geven, maar daar ging moeders niet mee akkoord. Zij eerst en als ze bezig was met kauwen mocht te baby wat. De kinderen leerden zo op een leuke manier wat een olifant eet. In dit geval was dat ruwe rijst ingepakt in rijststro, bamboo, en heel veel groenten als bloemkool, sla, komkommer, etc.
Eind van de middag zijn we een ritje met de ossenkar gaan maken naar een typisch tharu dorp. Maar goed dat ik van te voren niet wist waar ik aan begon. Ik dacht " ff 10 min in zo'n houten kar over de weg naar het dorp " NOT!!!!!!
Daar gingen we,meteen de onverharde weg op. Hobbelend, boemend en ik maar bang zijn dat de as zou breken, de kar in de berm zou komen en omvallen etc. Edwin en de kids vonden het wel leuk en hadden lol om mij. Net toen ik dacht dat we het ergste hadden gehad gingen die beesten zo maar een wei in richting een rivier. En dan niet netjes over een vlak paadje, nee hoor, gewoon huppa recht vooruit, bult op, heuveltje af, etc. Nog steeds vurig hopend dat mijn angst niet terecht zou zijn en wa hopig hopend dat mijn ouders ( vanaf waar dan ook op ) ons zouden passen gingen we recht op de rivier af. Niet een mooi vlakke route zoals bijv. bij een veerpondje, maar een hoge oever en een afgrondje. Ja hoor daar gingen we dan hoppa met veel gebomboemb zo de rivier in!! Alleen al het gekrak en de mega wending van die kar deed me denken dat het echt totaal mis ging. Arme guusjes arm helemaal fijn geknepen, zo bang was ik dat ze er uit zou vallen ( zag haar in gedachte al de rivier afdrijven te snel voor ons om te pakken ). Haha edwin lol om mij en Baukje alleen maar gillen van de pret en opwinding. Ook Guusje vond het leuk. En boem, daar stonden we stil. Helemaal! Lekke band dacht ik, of vastgelopen in de modder. Haha bleek dat de ossen aan het drinken waren. Ff erna vervolgenden ze rustig hun weg door de rivier. Daarna nog ff een eindsprint die stijle oever op waarbij het weer leek of de hele kar verging en we waren weer op de route. Ppffffff had ik dit geweten. Ik spring nog liever uit een vliegtuig dan dit!! En natuurlijk wist ik dat we ook weer terug moesten door de rivier.
Maar goed op naar het typische tharudorpje. Hier leefden de mensen echt nog zoals bij ons in de middeleeuwen. Allemaal boerderijtjes/ lemen huisjes. Bij elkaar. Eigen dieren die zowel binnen als buiten lopen en eigen groenten. De hele buurt onderhoud elkaar. Ze decoreren hun huizen met verf in de vorm van handafdrukken. Guusje en Baukje mochten ook een huis verven. In.... rose!!!
na nog een lekkere kop nepalese thee te hebben gedronken met de mensen zijn we teruggereden in onze ossenbolide. Wederom grote pret voor edwin en kids. Wederom gezworen dat ik het nooit weer zou doen! Hahaha
Maar snel eten en gaan genieten van een bed voor onszelf. Er stond ons de dag erna ( vandaag dus ) een heel bijzondere dag te wachten.