bijzondere dag
7 november 2014 - Kathmandu, Nepal
Wat een bijzondere dag hebben we vandaag gehad. Na een heerlijk ontbijtje zijn we met de taxi van het hotel naar Pashupatinath gegaan. Het dorp ligt 5km ten NO van Kathmandu. Een bedevaartsoord voor Hindoestanen aan de oever van de Bagmati ( de Benares en Ganges van Nepal ). De gebouwen dateren al uit de 17de eeuw. Op de oever van de Gouden Tempel aan de rivier Bagmati vinden de lijkverbrandingen plaats. Deze rivier mondt uit in de Ganges en is daarom zo heilig. Een crematie in Pashupatinath is dus evenveel waard als een crematie in Veranasi. Hoe rijker je bent hoe dichter bij de tempel je gecremeerd mag worden, hoe meer bloemen etc. Er komen heel wat interessante ceremonieën bij zo'n crematie- kijken, maar dat zal ik jullie besparen. In ieder geval werden we al voordat we merkten dat we er waren overspoeld met zieke, arme en stervende mensen, die allemaal zo kort mogelijk bij die plek willen overlijden. Meteen een hele indruk.
Uit hygiënisch oogpunt hadden we vandaag mondkapjes op gedaan. Je loopt daar tenslotte tussen dode mensen, zieken, stervenden etc.
We hadden de kindjes voorbereid op wat we gingen zien, dat ze nergens mochten gaan zitten of dingen vastpakken en waarom. Dit werkte echt wonderwel. Ze hebben zich keurig gedragen en waren echt heel geinteresseerd. Toen een zeer indrukwekkende crematie iets te dramatisch werd zijn we de berg opgelopen. Dit maakte echt te veel indruk anders. Edwin en ik waren ook heel erg gepakt door wat we zagen. Geen beiden hadden we verwacht dat de sfeer ons zo zou aangrijpen. We zijn wel op de andere oever aan de overkant gaan staan zodat we de families privacy konden geven. De foto's en fimpjes die ik heb zijn dan ook erg ingezoemd. Na afloop zijn we de berg opgelopen waar een aantal verlaten tempels en een oud verlaten klooster lag. Heel mooi! Nu wonen er sjamanen die baukje en guusje maar wat graag wilden zegen ( ik weet niet hoe je dat binnen hun traditie noemt ) met as van bloemen. Haha daar waren de dames het toch echt niet mee eens. Baukje was niet snel genoeg en had alsnog haar asstempeltje maar guusje liet ze goed weten dat ze er niet van gediend was. Toen waren papa en mama dus alsnog het volgende slachtoffer. Die sjamanen die we daar zagen zijn voor mijn gevoel meer uit holywood weggelopen acteurs dan mensen die met religie bezig zijn. Ze zijn vn bezig met zich laten fotograferen etc. Gelukkig wisten wij er 2 te vinden in hun slaap/woonplek en mochten we daar een foto van maken. Een stuk minder nep en best een speciaal sfeertje. Na nog wat klokken geloeid te hebben zijn we terug naar onze taxi gegaan.
Vandaag heerlijke lunch in Thamel in New Orleans cafe gehad. Wederom een aanrader voor even te relaxen op een leuke plek met lekker eten. Ik vond het personeel hier wel ietsje minder vriendelijk voor kids.
Na de lunch weer zo'n bijzondere ervaring. Toen hebben we de tempel van Swayabunath, oftewel monkey tempel bezocht. Deze ligt boven op een heuvel 2 km ten westen van Kathmandu. Het wordt beschouwd als 1 van de oudste boeddhistische heiligdommen van de wereld en zou ongeveer 15 eeuwen oud zijn. Voordat je er bent moet je eerst een paar honderd trappen op. Aan beiden kanten begeleid door apen die overal rondrennen en klimmen. Eten kan je niet meenemen want dat wordt gewoon uit je rugzak gepakt.
Dit was G&B hun eerste kennismaking met het Buddhisme. Maar wat vertel je zo'n kind nou? Uitendelijk hebben we ze best veel meer kunnen vertellen dan we dachten. Een monnik vond het zo leuk dat we het zo aan het uitleggen waren in die tempel dat hij ons had uitgenodigd in zijn klooster aan de andere kant van Kathmandu. Helaas hebben we daar geen gebruik van kunnen maken omdat we morgen naar Pokhara reizen en wanneer wij weer terugkomen hij weg is. Wel balen. Maar gelukkig werd dit goedgemaakt door een prachtige ceremonie van monniken uit het klooster bij de stupa. Een dienst van de karna kagyuschool. Ik vond het echt super speciaal. In nederland ben ik wel vaker naar een voorstelling gegeven door monniken gegaan, maar om dat nu zo mee te maken in dat klooster en in die mooie ruimte dat is toch heel anders. We waren bij de enigen, de meeste mensen hadden het niet door en ik had er speciaal om gevraagd. Er was me dus al verteld hoe laat ik waar naarbinnen moest. Wel jammer dat er 2x een groep touristen gewoon dwars door de dienst heen kwam banjeren.Niet netjes aan de kant gingen zitten om alles in zich op te nemen maar gewoon dwars er omheen/doorheen. Mega camera's met flitsen en maar foto's schieten en dan binnen 2 minuten weer weg. Zo van wij hebben de foto dus dat kunnen we ook weer afstrepen.
Guusje en baukje waren er wel van onder de indruk. Die harde indringende trommels,die zware mannenstemmen die voor zo'n kind best eng kunnen klinken en dan die schelle trompetten ( moet nog de naam opzoeken ) er tussendoor. Gelukkig kregen ze stiekem bisquitjes van die monniken aangereikt tussendoor. Heel grappig. Zitten ze daar heel serieus te doen, komt er opeens zo'n hand naar achter met een pak bisquitjes voor de dames. Na 45 min waren ze het echt moe en zijn we met ze naar buiten gegaan. Jammer dat ik het einde gemist heb en niet meer even met degene kon praten die constant zat te seinen, stiekem grapjes te maken etc. Ik had / heb nog heel veel vragen over de ceremonie. Maar wel heel blij dat ik dit, voor mij, bijzondere gebeuren allemaal zo maar heb mogen aanschouwen en aanvaren.
Vanavond heerlijk gegeten bij restaurant Thamel. Echt super! Allemaal nepalese gerechten. Baukje en guusje hebben voor het eerst lassie gedronken van buffelmelk. They loved it!!
Wat een heerlijke dag! Wat ben ik veel ervaringen rijker geworden! Nu lekker slapen. Morgen om 6 uur op, snel rugzakken inpakken, ontbijten en dan op weg naar Pokhara. Een ( hopelijk ) 7 uren durende rit. Op naar een nieuw hoofdstuk!
Uit hygiënisch oogpunt hadden we vandaag mondkapjes op gedaan. Je loopt daar tenslotte tussen dode mensen, zieken, stervenden etc.
We hadden de kindjes voorbereid op wat we gingen zien, dat ze nergens mochten gaan zitten of dingen vastpakken en waarom. Dit werkte echt wonderwel. Ze hebben zich keurig gedragen en waren echt heel geinteresseerd. Toen een zeer indrukwekkende crematie iets te dramatisch werd zijn we de berg opgelopen. Dit maakte echt te veel indruk anders. Edwin en ik waren ook heel erg gepakt door wat we zagen. Geen beiden hadden we verwacht dat de sfeer ons zo zou aangrijpen. We zijn wel op de andere oever aan de overkant gaan staan zodat we de families privacy konden geven. De foto's en fimpjes die ik heb zijn dan ook erg ingezoemd. Na afloop zijn we de berg opgelopen waar een aantal verlaten tempels en een oud verlaten klooster lag. Heel mooi! Nu wonen er sjamanen die baukje en guusje maar wat graag wilden zegen ( ik weet niet hoe je dat binnen hun traditie noemt ) met as van bloemen. Haha daar waren de dames het toch echt niet mee eens. Baukje was niet snel genoeg en had alsnog haar asstempeltje maar guusje liet ze goed weten dat ze er niet van gediend was. Toen waren papa en mama dus alsnog het volgende slachtoffer. Die sjamanen die we daar zagen zijn voor mijn gevoel meer uit holywood weggelopen acteurs dan mensen die met religie bezig zijn. Ze zijn vn bezig met zich laten fotograferen etc. Gelukkig wisten wij er 2 te vinden in hun slaap/woonplek en mochten we daar een foto van maken. Een stuk minder nep en best een speciaal sfeertje. Na nog wat klokken geloeid te hebben zijn we terug naar onze taxi gegaan.
Vandaag heerlijke lunch in Thamel in New Orleans cafe gehad. Wederom een aanrader voor even te relaxen op een leuke plek met lekker eten. Ik vond het personeel hier wel ietsje minder vriendelijk voor kids.
Na de lunch weer zo'n bijzondere ervaring. Toen hebben we de tempel van Swayabunath, oftewel monkey tempel bezocht. Deze ligt boven op een heuvel 2 km ten westen van Kathmandu. Het wordt beschouwd als 1 van de oudste boeddhistische heiligdommen van de wereld en zou ongeveer 15 eeuwen oud zijn. Voordat je er bent moet je eerst een paar honderd trappen op. Aan beiden kanten begeleid door apen die overal rondrennen en klimmen. Eten kan je niet meenemen want dat wordt gewoon uit je rugzak gepakt.
Dit was G&B hun eerste kennismaking met het Buddhisme. Maar wat vertel je zo'n kind nou? Uitendelijk hebben we ze best veel meer kunnen vertellen dan we dachten. Een monnik vond het zo leuk dat we het zo aan het uitleggen waren in die tempel dat hij ons had uitgenodigd in zijn klooster aan de andere kant van Kathmandu. Helaas hebben we daar geen gebruik van kunnen maken omdat we morgen naar Pokhara reizen en wanneer wij weer terugkomen hij weg is. Wel balen. Maar gelukkig werd dit goedgemaakt door een prachtige ceremonie van monniken uit het klooster bij de stupa. Een dienst van de karna kagyuschool. Ik vond het echt super speciaal. In nederland ben ik wel vaker naar een voorstelling gegeven door monniken gegaan, maar om dat nu zo mee te maken in dat klooster en in die mooie ruimte dat is toch heel anders. We waren bij de enigen, de meeste mensen hadden het niet door en ik had er speciaal om gevraagd. Er was me dus al verteld hoe laat ik waar naarbinnen moest. Wel jammer dat er 2x een groep touristen gewoon dwars door de dienst heen kwam banjeren.Niet netjes aan de kant gingen zitten om alles in zich op te nemen maar gewoon dwars er omheen/doorheen. Mega camera's met flitsen en maar foto's schieten en dan binnen 2 minuten weer weg. Zo van wij hebben de foto dus dat kunnen we ook weer afstrepen.
Guusje en baukje waren er wel van onder de indruk. Die harde indringende trommels,die zware mannenstemmen die voor zo'n kind best eng kunnen klinken en dan die schelle trompetten ( moet nog de naam opzoeken ) er tussendoor. Gelukkig kregen ze stiekem bisquitjes van die monniken aangereikt tussendoor. Heel grappig. Zitten ze daar heel serieus te doen, komt er opeens zo'n hand naar achter met een pak bisquitjes voor de dames. Na 45 min waren ze het echt moe en zijn we met ze naar buiten gegaan. Jammer dat ik het einde gemist heb en niet meer even met degene kon praten die constant zat te seinen, stiekem grapjes te maken etc. Ik had / heb nog heel veel vragen over de ceremonie. Maar wel heel blij dat ik dit, voor mij, bijzondere gebeuren allemaal zo maar heb mogen aanschouwen en aanvaren.
Vanavond heerlijk gegeten bij restaurant Thamel. Echt super! Allemaal nepalese gerechten. Baukje en guusje hebben voor het eerst lassie gedronken van buffelmelk. They loved it!!
Wat een heerlijke dag! Wat ben ik veel ervaringen rijker geworden! Nu lekker slapen. Morgen om 6 uur op, snel rugzakken inpakken, ontbijten en dan op weg naar Pokhara. Een ( hopelijk ) 7 uren durende rit. Op naar een nieuw hoofdstuk!
